Jak wyregulować siłę wypięcia wiązań narciarskich

Regulacja siły wypięcia wiązań jest bardzo ważnym elementem przygotowania sprzętu narciarskiego do sezonu. Jeśli nie mamy dużego doświadczenia najlepszym punktem startowym będzie użycie zaleceń według wytycznych ISO 11088. Wszystkie wiązania, które montujemy na życzenie klienta montujemy właśnie według tych zaleceń. Najważniejszymi elementami jakie należy wziąć pod uwagę są wzrost, waga, rozmiar skorupy buta i zaawansowanie. Poniżej znajdziecie kroki jakie należy wykonać w celu odpowiedniego wyregulowania wiązań.

Na początku ustalamy jakim typem narciarza jesteśmy. Do wyboru mamy 3 typy:

1. Początkujący. Początkujący i jeżdżący rekreacyjnie narciarze.
2. Średnio-zaawansowany. Do tej kategorii zaliczamy osoby, które nie klasyfikują się jako osoby z kategorii 1 ani z kategorii.
3. Zaawansowany. Bardzo dobrze, agresywnie jeżdżący narciarze.
   
   

Następnie postępujemy według poniższych kroków:

1. Ustalamy wagę i wzrost użytkownika według poniższej tabelki. Jeśli waga i wzrost nie są w „jednej linii” (np. J i J) wybieramy kod narciarza, który jest wyżej w tabeli.
2. Ustalony w wcześniejszym kroku kod narciarza jest kodem dla narciarza typu I. Dla narciarza typu II przesuwamy się w dół o jeden kod. Dla narciarza typu III przesuwamy się w dół o dwa kody.
3. Jeśli użytkownik ma powyżej 50 lat lub poniżej 10 lat przesuwamy się o jeden kod w górę tabeli.
4. Dla dzieci poniżej 13 kg nie dokonujemy żadnych korekt.
5. Ustalamy rozmiar skorupy buta użytkownika (w milimetrach). Miejsce przecięcia “kodu narciarza” z “rozmiarem skorupy” buta jest zalecanym ustawieniem siły wypięcia. Jeśli miejsce przecięcia jest puste przesuwamy się w bok do najbliższej wartości DIN.

Wartości podane w tabeli mogą się różnić u rożnych producentów wiązań. Każdy producent powinien posiadać własne tabele dopasowane do rozwiązań zastosowanych w swoich wiązaniach.